Bxhpi 3Aw
W 1957 roku do Związku Radzieckiego trafiły z wrocławskich zakładów PAFAWAG pierwsze wagony typu 2Aw, których konstrukcja powstała z wykorzystaniem wielu rozwiązań zastosowanych w produkowanych w Świdnicy wagonach typu 1Aw. Ponieważ wagony 2Aw miały dość niespokojny bieg przy dużych prędkościach, zdecydowano się na wymianę wózków uzyskując w ten sposób nowy typ wagonu – 3Aw. Do 1960 roku do Związku Radzieckiego wyeksportowano ponad 500 sztuk wagonów obu typów.
W latach 1959-1960 Pafawag wyprodukował ponadto 75 sztuk wagonów 3Aw/1 na potrzeby PKP. Na większości kolei PKP służyły one do końca lat osiemdziesiątych, kiedy to zostały wyparte przez świeżo dostarczone z Rumunii wagony typu A20DP.
Długość wagonu typu 3Aw zachowano identyczną, jak w typie 1Aw. Z zewnątrz zwraca uwagę przede wszystkim inny kształt pudła, inne wózki i inne wywietrzniki na dachu. W porównaniu do 1Aw powiększono długość przedziału pasażerskiego kosztem przedsionków. W wagonie 3Aw zastosowano drzwi zewnętrzne otwierane do wnętrza na zawiasach (w 1Aw były drzwi suwane), co, przy znacznie mniejszych niż w 1Aw przedsionkach, uniemożliwia pozostawienie w nich np. roweru czy wózka.
Wagon posiada ogrzewanie wodne za pomocą pieca węglowego umieszczonego w wydzielonym przedziale. Oprócz pieca znajduje się tam również zbiornik na zapas wody i ręczna pompa używana do dopełniania instalacji wodą z tego zbiornika. Dodatkowo, po otwarciu odpowiednich zaworów, pompa ta może również służyć w charakterze pompy obiegowej.
W latach 60. zakładano powszechną motoryzację polskich wąskotorówek dzięki wprowadzeniu wagonów silnikowych typu 1Mw. Ze względu na dużą prędkość maksymalną wynoszącą 60 km/h i wyposażenie w indywidualne ogrzewanie wodne wagony 3Aw były przewidziane do eksploatacji jako doczepne do silnikowych i dlatego fabrycznie były malowane w kremowo-niebieskiej kolorystyce. W praktyce jednak wagony 3Aw najczęściej kursowały w tradycyjnych pociągach ciągniętych lokomotywami.
Na Rogowskiej Kolei Dojazdowej od roku 1960 eksploatowano cztery wagony tego typu. W 1968 roku zostały one przekazane do Ełku.